|
|
|
| De Zijper Historie Bladen (ZHB) |
|
|
|
|
|
| Artikelnummer | : | 2019010306 |
|---|---|---|
| Titel | : | Koolzaadveredeling en -vermeerdering in De Zijpe |
| Auteur(s) | : | Boots, J. (Jacob) |
| Periode artikel | : | 1967-2019 |
| Samenvatting | : | Bij een vorig artikel in de ZHB over het Zijper Landbouwhuis van de familie Nobel kwam de productie van ruiters aan de orde. Dit waren kleine stellages van vier stokken die aan de bovenzijde aan elkaar werden gebonden met ijzerdraad. Bij het spreiden van de stammetjes ontstond een piramide. Onderin werden vier stokken gelegd die op hun plaats werden gehouden door draadijzerogen in de staande constructie. Ze werden gebruikt om allerlei geoogste producten te drogen. Denk hierbij aan witte of bruine bonen of grauwe erwten. Producten waarbij het omhulsel van de boon, “de zaadschede”, eerst goed gedroogd moest zijn om te kunnen dorsen. Voor het drogen gebruikte men ruiters waarop het product werd gestapeld volgens een bepaald patroon. Zo hadden weer en wind vrije toegang tot en rondom het opgetaste product en kon de natuur zijn werk doen. Op een mooie droge dag kon er na enkele weken gedorst worden. Liefst nog met een beetje wind om na het dorsen het kaf van de zaden beter te kunnen scheiden. Vroeger werd dat gedaan met een dorsvlegel op een kleed, om de zaden uit hun omhulsel te slaan. Vaak gebeurde dit “vlegelen” met twee of drie personen die steeds na elkaar sloegen. Door dit vaste ritme van slagen bleef het te oogsten product in beweging. De cadans van de slagen was belangrijk, want het was zwaar en moeilijker werken als iemand steeds uit het ritme sloeg. Zo’n groentje werd zeker weggestuurd en moest het eerst maar eens gaan leren. Na het dorsen werd het grove kaf (stro) eraf geharkt en bleef het zaad met het fijne kaf achter op het kleed. Hierna werd het restant op het kleed bij elkaar geveegd en met de hand gezeefd om het zaad of de bonen van het fijne kaf te scheiden. De laatste kleine kafrestjes werden “op de wind” gescheiden. Dorsen was op deze manier een stoffige en zeer bewerkelijke klus. Deze werkwijze heeft honderden jaren standgehouden tot in de 19e eeuw de mechanisatie in opgang kwam. |
| Medium | : | Tijdschrift |
| Uitgever | : | Historische Vereniging "De Zijpe" |
| Uitgave | : | ZHB 2019-01 |
| Pagina | : | 3-6 |
| Soort Artikel | : | Algemeen |
| Rubriek | : | |
| Dorp/buurtschap | : | |
|
|
||